Wpisany do rejestru zabytków kościół jest najstarszą budowlą Karska. Bez wątpienia pochodzi z XIII w., jeszcze z czasów cysterskich. Jak wyglądała ta najpierwsza, postawiona we wsi świątynia trudno dziś dokładnie określić. Z pewnością była mniejsza i bezwieżowa. Zachowały się sztychy dwóch słynnych rytowników - Matthäusa Meriana i Daniela Petzolda – na których wyraźnie widać, że wielokrotnie ją przebudowywano.
Już na pierwszej rycinie widnieje przekształcona bryła. Średniowieczne świątynie miały zazwyczaj małe okienka, a przedstawiony przez Meriana, wzmocniony przyporami kościół z niewielką sygnaturką, posiada już dużą ilość wysmukłych okien.
Opracowania historyczne informują o przynajmniej kilkakrotnym zniszczeniu zabudowań Karska. Musiało to także dotyczyć kościoła, ponieważ forma budowli zmieniała się radykalnie. Rycina Petzolda przedstawia już zupełnie inną bryłę – z wieżą o wyraźnych cechach barokowych i wtórnie zmniejszonych otworach okiennych.
W 1899 r. (data widoczna na chorągiewce) nastąpiła generalna przebudowa świątyni. Do budowy użyto wówczas nieregularnie łupanych głazów, wyraźnie różniących się od średniowiecznej kostki. Nawę przedłużono o 8 m, zmieniono barokowy charakter wieży i po raz kolejny wygląd okien.
Z pierwotnego kościoła zachował się jedynie kamienny budulec (uzupełniany w latach następnych różnie łupanym granitem i cegłą) oraz ślad średniowiecznego portalu w bocznej, południowej elewacji. Można go dziś znaleźć między drugim a trzecim oknem.
Wnikliwy obserwator zauważy na jednej ze ścian wewnątrz świątyni zamurowaną arkadę, która prawdopodobnie była kiedyś wejściem do nieistniejącej już loży kolatorskiej. Uwagę zwraca też drewniany, polichromowany ołtarz. Ponieważ wkomponowany jest w drewnianą, sięgającą od ściany do ściany zabudowę, na pierwszy rzut oka przypomina nieco ikonostas. Wytłumaczenie tego kształtu jest jednak o wiele bardziej prozaiczne – brak zakrystii.
Z dawnego cmentarza przykościelnego nie zachowało się nic. Przypomina o nim jedynie żeliwny krzyż z przymocowaną u jego stóp tablicą „Unserem Toten Zum Gedenken” – „Naszym Zmarłym Ku Pamięci”.
W pobliżu kościoła, już za dworskim murem oglądać możemy XIX w. Dom Kościelnego.