Na północny wschód od Łańcuta, po obu stronach Wisłoka leżą Białobrzegi. Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pojawiły się już w 1390 roku, a nazwa pochodzi prawdopodobnie od białych, piaszczystych brzegów rzeki. Dzieje wsi przez stulecia były związane z losami dziedziców zasiadających na łańcuckim zamku, będących jednocześnie zarządcami podłańcuckich wsi.
Już w dawnych czasach wieś posiadała drewnianą kaplicę, która wystarczała wiernym na co dzień. W sprawach większej wagi udawali się do kościoła w Łańcucie. Z czasem do kaplicy dobudowano drewnianą świątynię, ale to nie wystarczało dla coraz większej liczby mieszkańców.
W latach 1934-1937 w Białobrzegach powstała murowana świątynia wg planów rzeszowskiego architekta Witaszkiewicza. Jest to budowla trójnawowa z transeptem, a wnętrze zdobi modernistyczna polichromia malowana przez Łańcuckiego i Rissa ze Lwowa oraz neogotycki ołtarz główny. W kościele znajdują się również czternastogłosowe organy, które w latach 1939-1940 zbudował Jan Kandefer z Iwonicza.
Zdjęcia kościoła wykonane są niestety w czasie jego kompleksowego malowania.