Podstawowe szkolnictwo w Warszawie na przełomie XIX i XX w. było bardzo rozproszone. Składało się na nie wiele jednoklasowych szkół powszechnych. Na początku XX w. władze miasta zdecydowały się na budowę kompleksu szkolnego przy ulicy Drewnianej na Powiślu. Opracowanie projektu nowej szkoły zlecono doskonałemu architektowi Henrykowi Julianowi Gayowi. Budowa trwała w latach 1905-1906. Wzniesiono czteropiętrowy budynek szkolny, pięciopiętrowy budynek mieszkalny oraz salę gimnastyczną. Elewacje obiektu wykończono cegłą klinkierową i tynkami. W tamtym czasie był to nowoczesny zespół dydaktyczny.
Do I wojny światowej funkcjonowało tu 20 jednoklasowych szkół powszechnych, w którym językiem nauczania był rosyjski. Po odzyskaniu niepodległości szkołę przejęły polskie władze oświatowe, tworząc tu siedmiooddziałowe placówki - Publiczne Szkoły Powszechne nr 34 (męska) i 41 (żeńska). Obie szkoły funkcjonowały do września 1939 r. Niemieckie ataki na broniącą się stolicę spowodowały uszkodzenie obiektów. W czasie okupacji budynek dwukrotnie zajmowali Niemcy. W czasie powstania warszawskiego w jego pomieszczeniach mieścił się szpital, którego pacjentów wymordowali hitlerowcy w dniu 27 września 1944 r.
Po wojnie i odbudowie budynku, choć do dziś widać zrekonstruowane fragmenty, mieściły się tutaj różne placówki szkolne. Obecnie przy ulicy Drewnianej 6/8 mieści się Zespół Szkół nr 69 im. Stanisława Staszica. Od 1983 r. zespół znajduje się w rejestrze zabytków.