Dawna nazwa terenu położonego pomiędzy ulicami Czerniakowską, Agricoli, Trasą Łazienkowską i Alejami Ujazdowskimi brzmiała Ujazdów. Powierzchnia wynosiła niespełna 30 ha. W XV w. znajdował się tu ogród i zwierzyniec w stylu renesansowym, z tego też okresu pochodzi Kanał Piaseczyński. W owym czasie cały teren stanowił własność Książąt mazowieckich.
W 1764 r. cały obszar wykupiony został przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Na przełomie wieków XIX i XX park udostępniony został mieszkańcom Warszawy. Na terenie parku znajduje się odbudowany zamek Książąt Mazowieckich, zabudowania byłego Szpitala Ujazdowskiego oraz kawiarnia, a także urządzenia sportowe i kulturalno-rozrywkowe.
Większość drzew rosnących na terenie Łazienek Północnych to drzewa młode, w wieku 10-40 lat. Zachowało się tu jednak także stosunkowo dużo drzew starych, zabytkowych, których wiek waha się w granicach 100-200 lat. Obwody pni takich drzew jak wiązy górskie i szypułkowe, kasztanowce, dęby szypułkowe wahają się w granicach 3,0-3,5 m, obwód 2,0 m przekraczają piękne okazy sosny wejmutki, olszy czarnej, lipy drobnolistnej i klonu pospolitego. Na szczególną uwagę zasługuje klon srebrzysty – najokazalsze drzewo tego gatunku w Warszawie – rosnący obok kawiarni „Na Rozdrożu”, który uznany został za pomnik przyrody. Największe rozmiary osiągnęły tu szybko rosnące topole, posiadające obwody pni sięgające 5-6 m i wysokość do 25 m.
Najwięcej starych godnych uwagi drzew znajduje się w rejonie Drogi Chińskiej i ul. Myśliwieckiej. Łazienki Północne stanowią bardzo istotne ogniwo w zwartym ciągu zieleni parkowej Alei Ujazdowskich. Ze względu na występowanie znacznej ilości starych drzew można tu obserwować zwierzęta, a zwłaszcza ptaki.