Znajduje się na Rynku Starego Miasta pod nr 24. Zbudowana w połowie XV w. w stylu gotyckim. Była własnością kolejno: Kozienogów, Małodobrych i Weissów, a od początku XVII w. Łukasza Bussera, który przebudował ją w stylu barokowym. Był z zawodu cyrulikiem, który dorobił się wielkiego majątku na dostawach materiałów budowlanych do Warszawy. W latach 1626-34 pełnił kolejno urzędy rajcy, ławnika, szafarza i burmistrza Starej Warszawy.
W latach późniejszych kamienica Busserowska często zmieniała właścicieli i ulegała licznym przeróbkom. W pierwszej połowie XVIII w. została nadbudowana. W 1775 r. nabył ją Piotr Dufour, drukarz, księgarz i wydawca, sprowadzony z Francji do Warszawy przez księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego. Założył on w tej kamienicy drukarnię, którą następnie przeniósł na ulicę Świętojerską. W 1797 r. drukarnię odziedziczył Tomasz Le Brun i przeniósł ją z powrotem do kamienicy Busserowskiej na Rynku Starego Miasta. Po jego śmierci drukarnię objął Antoni Lesznowski i sprzedał ją Włochowi Stefanowi Baccigalupi-Managetto, założycielowi „Loterii Liczbowej”. Włoch Drukował w niej bilety loteryjne, tabele wygranych i reklamy. Odtąd drukarnię nazywano „Loteryjną”.
W 1841 r. kupił ją słynny warszawski drukarz Józef Unger. W 1905 r. odkupiona została przez Narodową Demokrację. Spaloną i zburzoną w czasie Powstania Warszawskiego kamienicę odbudowano w latach 1952-53 według projektu Teodora Burszego.