Wybudowana w 1784 r. dla Kajetana Jurkowskiego. W 1944 r. uszkodzona, ale nie zniszczona. Dlatego też po wojnie nie dokonywano odbudowy, a jedynie restauracji. Kierował nią w latach 1954-55 architekt Włodzimierz Wapiński. Kamienica klasycystyczna, narożna, dwupiętrowa, 5-cio osiowa – zarówno od strony Rynku Nowego Miasta, jak i od strony ul. Pieszej.
Na początku XIX w. należała do Zakonu OO. Redemptorystów, którzy wynajmowali ją w celach dochodowych. W 1816 r. kupił ją doktor Franciszek Brandt, inicjator i współzałożyciel Towarzystwa Lekarskiego w Warszawie. W latach 1885-1900 mieściła się w niej Szkoła Rzemiosł im. Michała Konarskiego, kształcąca stolarzy i ślusarzy, słynąca z wysokiego poziomu nauczania. W 1888 r. istniały w niej warsztaty: stolarski, ślusarski, tokarski, napędzane motorem gazowym o sile 4 KM. Od 1936 r. część budynku zajmował sierociniec: Zakład dla Dziewcząt im. Zofii Klawerowej.
Obecnie gmach jest siedzibą ośrodka wychowawczego dla młodzieży. Jest to jeden z nielicznych zabytków Nowego Miasta, który nie wymagał ani rekonstrukcji, ani odbudowy, a jedynie restauracji. Ocalała bowiem – cudem chyba – cała materialna struktura gmachu, mimo iż znajdujący się w jego sąsiedztwie kościół Sakramentek, będący w Czasie Powstania Warszawskiego celem ataków bombowych niemieckiego lotnictwa, został całkowicie zburzony. Co więcej, zachował nienaruszony XVIII-wieczny kształt, w późniejszych bowiem czasach dokonywano jedynie drobnych modyfikacji (m.in. na przełomie XIX i XX w. zlikwidowano okiennice i wymieniono daszek okapowy nad wejściem).
Dopiero w trakcie powojennego odnawiania elewacje kamienicy oszpecono nazbyt agresywną karminową kolorystyką, zupełnie też niepotrzebnie wprowadzono – zaprojektowane pod kierunkiem artysty plastyka Bohdana Urbanowicza – figuralne freski nie licujące z harmonijną, klasycystyczną fasadą.