Po przegranym plebiscycie który odbył się 11 lipca 1920 r. tereny Warmii nadal były areną działań antypolskich opozycji, z tą tylko różnicą że te działania wzmogły znacznie na swojej sile i zasięgu. Upojeni triumfem działacze niemieccy skierowali swój terror przede wszystkim przeciwko tym Warmiakom którzy nie wyrzekli się swoich propolskich poglądów. Ówczesny Olsztyn stał się miejscem ataków niemieckich bojówek, zdemolowano polski konsulat, bito i wyrzucano Polaków z pociągu, zwalniano z pracy. Był to niestety też czas gdy wielu czujących się Polakami Warmiaków wyemigrowało, wielu dawnych działaczy traciło sens kontynuowania swej walki.
Jednym ze skutecznym narzędzi walki przeciw germanizacji było organizowanie ponownie polskiego szkolnictwa, zlikwidowanego po plebiscycie. Pierwsze szkoły powstały w 1929 r. W 1920 r. Jaroty były niewielką podolsztyńską wsią. W dniu plebiscytu za Prusami Wschodnimi głosowało 384 osoby, za Polską tylko 78. Na początku lat 30-tych do biura Polsko – Katolickiego Towarzystwa Szkolnego w Olsztynie zgłosiła się delegacja z Jarot z prośbą aby właśnie na tym terenie założyć polską szkołę.
Jako datę otwarcia można uznać 12 września 1930 r. kiedy to Jakub Wieczorek zgodził się oddać jeden ze swoich pokoi na klasę. Pierwszym nauczycielem był Jakub Latosiński. Wkrótce całą szkołę, ze względu na złe warunki lokalowe przeniesiono do domu Jakuba Barczewskiego. W tym miejscu należy nadmienić iż wraz z innym wielkim działaczem Józefem Malewskim formalnie rozpostarli opiekę nad tą placówką.
W owym okresie takie miejsca były pod ścisłą obserwacją władz pruskich i nie można było liczyć na ich przychylność. Każda więc pomoc nabierała wielkiej rangi, gdyż rodziny uczniów uczęszczających do szkoły były często represjonowane, odbierano im zasiłki a także zwalniano z pracy. Same też dzieci również stawały się ofiarami szykan, pobicia oraz obrzucania kamieniami przez bojówki niemieckie. Wszystkie te działania nasiliły się jeszcze bardziej po dojściu Hitlera do władzy. Szkołę Polską na Jarotach ostatecznie zamknięto 31 sierpnia 1939 r.
Na początku wojny zarówno budynek szkoły jak i mieszkania nauczycieli kompletnie zdemolowano. Początek wojny to koniec polskiego szkolnictwa na terenie Prus Wschodnich i jakże chlubnej historii. Po zakończeniu działań wojennych rodzina Barczewskich powróciła do swojego domu, o czym możemy się dowiedzieć na podstarzałej już tabliczce na ogrodzeniu. Bardzo smutny jest fakt iż członkowie tej rodziny po 1945 r. często byli deportowani w głąb ZSRR a w następnych latach nierzadko przeżywali charakterystyczne dla autochtonów szykany ze strony nowych władz.
Wracając do czasów współczesnych - dawny budynek Szkoły Polskiej znajduje się przy ulicy Jarockiej 47. Niestety nie jest to obiekt do zwiedzania, gdyż cały teren jest własnością prywatną. O historii tego miejsca świadczy jedynie pamiątkowa tablica wmurowana 9 czerwca 1957 r. mówiąca dokładnie czym było to miejsce. Innym uhonorowaniem tamtych wydarzeń jest nadanie jednej ze szkół w Jarotach imienia Józefa Malewskiego.
Jeśli znajdziemy się więc w pobliżu tego miejsca musimy spojrzeć na to nie w kryterium eksponatu muzealnego ale jak na w pełni tego słowa znaczeniu refleksję historyczno - patriotyczną.