Czechów to stara rybacka osada nad Wartą o korzeniach sięgających średniowiecza (pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z roku 1238). Zanim jeszcze nadano ją templariuszom, wchodziła w skład systemu obronnego na linii Warty i Noteci. Z tamtego najdawniejszego okresu pochodzi podobno jej nazwa, która – jak chce miejscowa legenda - wywodzić się miała od osadzonych tu przez wiekami czeskich wojów. Strategiczne położenie dało o sobie znać i w okresie o wiele późniejszym. Tuż przed II wojną wybudowano w pobliżu Czechowa i nieodległych Górek siedem schronów bojowych, których pozostałości możemy oglądać do dziś. Wchodziły w skład Netzestellung – tzw. Linii Noteci w ramach umocnień Wału Pomorskiego.
Zabudowania wsi malowniczo wkomponowano w krawędź nadwarciańskiej wysoczyzny. Do podnóża jednego ze wzgórz przyklejony jest dziewiętnastowieczny kościół poewangelicki. Zbudowano go na miejscu wcześniejszej świątyni szachulcowej, która spłonęła podczas pożaru wsi w 1834 r. Neogotycka budowla posiada charakterystyczną wieżę przywodzącą na myśl mauretańskie wieżyczki. W pobliżu zachowała się podstawa pierwszowojennego pomnika służąca dziś za cokół dla figury Matki Boskiej. W umocnieniach skarpy za apsydą dają się zauważyć charakterystyczne elementy pochodzące najpewniej z dawnego cmentarza przykościelnego.
Kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Polski wpisany jest do rejestru zabytków. Wieś od 1345 r. stanowiła własność Landsberga, dziś przylega do granic Gorzowa. Położona jest przy niezwykle malowniczo biegnącej lokalnej drodze do Santoka.