Dzisiejsza dzielnica Mikołowa, Bujaków zachowała typowy charakter wioski górnośląskiej i jednocześnie należy do tzw. „zielonych płuc Mikołowa”, mimo że leży w niedalekiej odległości od dużych miast: Rudy Śląskiej, Gliwic, Zabrza, czy Katowic. Pierwsze wzmianki o osadzie bujakowskiej pochodzą z ok. 1300 roku. Wtedy to w Bujakowie stał drewniany kościół, który w XV wieku otoczono solidnym murem kamiennym, mogący mieć wysokość ok. 5 m., stąd przypuszcza się także, że obecny murowany kościół mógł zostać wybudowany ok. 1500 roku.
Kościół jest budowlą murowaną, o mieszanym wątku kamienno-ceglanym, otynkowany, na planie prostokąta, orientowany na Wschód. Najstarszą jego częścią jest jego korpus z prostokątną nawą, do której przylega później dobudowane prezbiterium i kaplice boczne. Od strony zachodniej przylega wieża, osadzona na rzucie kwadratu, przekryta hełmem trochę przypominający te z epoki baroku.
We wnętrzu uwagę należy zwrócić na ołtarz główny, a w nim, uznawaną za cudowną Figurę, Matki Bożej, datowaną na XIV wiek, ze skrzyżowanymi dłońmi na klatce piersiowej. Przed ołtarzem, po prawej stronie widoczna jest postać uśmiechniętego papieża Polaka, Jana Pawła II i wygląda, jakby była.....”żywa”...Przypuszczalnie jest to jeden z pomysłów obecnego tutejszego księdza proboszcza, a i niejeden z jego pomysłów..... Niewątpliwie całe wnętrze świątyni przyciągnie niejedno „oko turystyczne”, gdyż nawa główna utrzymana jest w nieco innej stylistyce od pozostałych części kościoła.
Na ścianach znajdują się złocenia, co raczej „zbliża” do epoki baroku, niż renesansu ( przypuszczalna data budowy ok. 1500 rok ). Sufit nawy głównej pokryty jest deskami, zaś ściany prezbiterium i kaplic bocznych wykonano techniką renesansową-sgraffito i ozdobiono freskami. Obrazy w nawie głównej przedstawiają trzy ofiary z Biblii: ofiarę złożoną przez Abla, ofiarę Abrahama z jego syna Izaaka i najważniejszą, Jezusa na Golgocie. Po prawej stronie od ołtarza głównego widoczna jest zabytkowa, datowana na przełom wieków XV i XVI chrzcielnica. Wygląda na to, że była jednym z pierwszych ”elementów” wyposażenia drugiego kościoła.
Wzdłuż obrysu kamiennego muru, rośnie 6 lip drobnolistnych, których wiek określany jest na ok. 250, może nawet ponad 350 lat. Dnia 9 września 2000 roku nastąpiła koronacja Figury Matki Boskiej Bujakowskiej, widoczna w ołtarzu głównym-przez abpa. Damiana Zimonia, ówczesnego Metropolitę Górnośląskiego, a wkrótce po tej uroczystości, kościół został ogłoszony Sanktuarium Matki Bożej, Opiekunki Środowiska Naturalnego.