Kaplica p.w. Oczyszczenia NMP w nawie południowej Katedry sąsiaduje z kaplicą Doktorów oraz kaplicą Świętokrzyską. Kaplica powstała na przełomie XIV i XV wieku. Budowę jej zainicjował biskup Zawisza z Kurozwęk a ukończona została przez sandomierskiego wojewodę Mikołaja z Kurozwęk. W XVI wieku została przebudowana z fundacji biskupa Filipa Padniewskiego na jego mauzoleum. Pracami kierował artysta architekt Jan Michałowicz z Urzędowa, on też był twórca pomnika nagrobnego biskupa ustawionego po zachodniej stronie kaplicy.
Na tej ścianie artysta stworzył ogromną wnękę ,którą obejmują podwójne pilastry unoszące fragmentaryczne belkowanie, na którym wsparty jest łuk triumfalny ozdobiony wieńcami laurów. Wnękę tą artysta wypełnił okazałym trzykondygnacyjnym nagrobkiem biskupa. Wysoki cokół nagrobka zdobią trzy filary, które zdobią hermowe postaci atlantów. Na nich wspiera się centralna część pomnika , w której przedstawiono spoczywająca postać biskupa pod dwułucznym baldachimem. Baldachim ten ujmują kolumny z przewiązkami (takie widzimy na krużgankach Zamku). Nad całością umieszczono tablicę inskrypcyjną w artystycznej oprawie. Łacińska treść jest autorstwa Jana Kochanowskiego.
W XIX wieku kaplicę przebudował Piotr Nobile z fundacji Zofii Potockiej na kaplicę rodzinną. Ściany kaplicy wyłożono sztucznym marmurem z brązowymi zdobieniami. Po lewej stronie pomnikiem nagrobnym Artura Potockiego jest postać Chrystusa - dzieło Bertela Thorvaldsena. Przy ołtarzu na postumentach ustawiono z kararyjskiego marmuru popiersia Artura Potockiego i jego matki Julii z Lubomirskich Potockiej.
Bardzo ciekawa jest architektura zewnętrzna kaplicy. "Wciśnięta" pomiędzy wieżę Srebrnych Dzwonów a kaplicę Świętokrzyską na planie kwadratu. Jej dolną ścianę wypełnia ogromny łuk, ponad którym umieszczono fryz tryglifowo-metopowy z rozetami i czaszkami byków. Powyżej widzimy wirujące bębny - dolny ozdobiony kolumnami i niszami jest "przesunięty" w stosunku do górnego zdobionego wolutami. Kaplicę nakrywa kopuła z niewielkim stożkowatym daszkiem.