Budynek tarnogórskiej poczty został wybudowany w latach 1908-09 pod kierunkiem architekta o nazwisku Kleinfeld w stylu neobaroku, z elementami secesji, o dwóch kondygnacjach. Jest to zarazem jeden z monumentalnych budynków w Tarnowskich Górach.
W elewacji frontowej widoczny jest ryzalit, a po lewej i po prawej stronie części poddasza widoczne są małe ścianki szczytowe, w których osadzone są po dwa małe okienka. Swym wyglądem ścianki nawiązują do epoki baroku, zakończone po bokach tzw. „opływami”. Budynek przekryty jest dachem mansardowym pokrytym dachówką ceramiczną typu „karpiówka”. Między ściankami szczytowymi w konstrukcji dachowej widoczne są małe okienka, tzw. „powieki”, i na tej podstawie można wnioskować, że poddasze było i może nadal jest użytkowe. Wejście główne do budynku jest zwieńczone ozdobnym portalem wykonanym z piaskowca. Wnętrze budowli pierwotnie zdobiły herby miast górnośląskich, m.in. Tarnowskich Gór, Chorzowa, Katowic, Gliwic, Bytomia i Wrocławia jako stolicy Śląska.
Dziś z dawnego wystroju wnętrza pozostały tylko niektóre elementy secesyjnej okładziny z kafli koloru zielonego. Sala pocztowa, w której odbywały się wszelkie transakcje, była korpusem budynku i oprócz niej na parterze mieściły się m.in. pokoje dla listonoszów, biuro inspektora poczty, kancelaria, sortownia i inne pomieszczenia pomocnicze. Na pierwszym piętrze znajdowały się mieszkanie służbowe dla dyrektora, centrala telefoniczna i telegraficzna.