Kamienica umiejscowiona na rogu ulic Dąbrowszczaków i Mazurskiej. To ciekawy choć trochę bezstylowy budynek, zbudowany na początku XX wieku. Z zewnątrz nic szczególnego go raczej nie wyróżnia, natomiast hol wejściowy budowli zawiera interesujące przykłady malarstwa ściennego z motywami pejzażowymi i roślinnymi.
Dom został wzniesiony w latach 1900 – 1905 jako kamienica czynszowa. Znajdowała się ona w rzędzie wielu budowli charakterem bardzo podobnych do siebie. W pierwszych latach właścicielem tego miejsca był Anton Wagner, początkowo też lokale wynajmowało sześciu wynajmujących. Przekrój lokatorów był nieco zróżnicowany, zamieszkiwał tu pracownik kolei i stacjonujący tu podporucznik a także pracujący w sąsiednim sądzie urzędnik. Po Antonie Wagnerze kolejną właścicielka posesji była Natalii Rehefeld z Bytomia, wdowa po kupcu która również wynajmowała mieszkania jako rentierka. Z dokumentów wynika, że była ona ostatnią właścicielką kamienicy przed II wojną światową.
Okres wojny a zwłaszcza moment działań w styczniu 1945 r. budynek przetrwał bez uszkodzeń, następnie ta kamienica jak wiele jej podobnych przeszła na własność Skarbu Państwa. Budynek podzielono też na mieszkania kwaterunkowe ze wspólnymi częściami socjalnymi, nader częsta praktyka w powojennym Olsztynie. W roku 2004 część lokali została sprzedana dotychczasowym dzierżawcom, swoją siedzibę ma tutaj Związek Nauczycielstwa Polskiego a na parterze znajdują się lokale usługowo – handlowe.
Kamienica została wzniesiona na planie nieregularnej litery C, z nieznacznie dłuższym jednym ramieniem. Jest to budowla murowana i całkowicie otynkowana, główna fasada skierowana jest na ul. Dąbrowszczaków. Budowla pięciokondygnacyjna i podpiwniczona z użytkowanym poddaszem, przykryta dachem pulpitowym. Budynek jest w dobrym stanie, godne uwagi są drewniane i dwuskrzydłowe frontowe drzwi o konstrukcji ramowo – płycinowej. W roku 2004 kamienicę wpisano do rejestru zabytków.