Pierwsi przybyli do Ściechowa koloniści byli kalwinami. Już rok po założeniu wsi rozpoczęli budowę kościoła i szkoły (1748), a pierwsze luterańskie nabożeństwo odbyło się w nim w 1752 r. Ryglowa świątynia była wielokrotnie przebudowywana. W efekcie jeszcze w XIX w. miała boczne ściany w konstrukcji ryglowej, a obie ściany szczytowe – ceglane. Powojenny remont okazał się bardziej budową nowego kościoła na fundamentach starej świątyni. Współczesny kształt budowla uzyskała w latach 1976-80. Modrzewiowy ołtarz główny ma kształt wzniesionych do góry rąk.
Obok świątyni zachował się dawny pomnik pierwszowojenny, który został wykorzystany na cokół dla figury Najświętszej Panienki. Tablic inskrypcyjnych brak (widoczne są dziury po ich mocowaniu), ale przed wejściem do kościoła, za nagrobkami tutejszych księży leży w krzakach fragment pomnika będący niegdyś jego zwieńczeniem. Pomiędzy świątynią, a nowym cmentarzem wyraźnie widoczny teren dawnej nekropolii ewangelickiej.
Warto wiedzieć: Po wojnie w Ściechowie osiedliła się duża grupa repatriantów z Kochawiny (obecnie Ukraina), którzy przywieźli ze sobą kopię cudownego obrazu Matki Bożej Kochawińskiej nazywanej też Matką Bożą Dobrej Drogi.
Aktualizacja: W połowie 2020 roku szczyt pomnika pierwszowojennego został wydobyty z krzaków, oczyszczony i ustawiony w obrębie zaaranżowanej od nowa kwatery ściechowskich księży. Granitowy ostrosłup jest w tej chwili pomnikiem pamięci wszystkich mieszkańców. Znajdują się na nim dwie inskrypcje: fragment psalmu 31 (30) - „W ręce Twoje Panie polecam ducha mego” oraz „Pamiętając o wszystkich mieszkańcach tej ziemi Tobie Panie polecamy naszych zmarłych”. Napis najniższym poziomie cokołu „Ściechów 1748 – 2020” nawiązuje do daty wzniesienia miejscowego kościoła. Obok ustawiono trzy oczyszczone płyty nagrobne z dawnego cmentarza ewangelickiego. Kilka innych nagrobków zachowało się nadal na terenie byłej nekropolii. Można je odszukać za kościelną apsydą.