Każdy odwiedzany przez nas region kraju ma swoje charakterystyczne obiekty czy elementy, które są swoistą wizytówką danego miejsca. Nietrudno się domyślić, że jeśli chodzi o region Warmii, to są nimi z pewnością przydrożne kapliczki; jednakże od kilku lat czynione są próby, aby skatalogować inne, równie ciekawe, lecz znacznie rzadsze obiekty - kamienne pruskie drogowskazy.
Powstały one głównie w połowie XIX wieku, stanowiły ważne dopełnienie budowanej przez Niemców infrastruktury drogowej i pełniły taką funkcję jak dzisiejsze różnego typu drogowe tablice kierujące. Niestety, obecnie te piękne relikty całkowicie straciły swoje znaczenie lub po prostu przestały istnieć. Można je odnaleźć przede wszystkim na dawnych pruskich traktach, które dziś są raczej leśnymi lub polnymi drogami. Wędrując nimi, musimy bacznie uważać na zarośla, kępy drzew czy wystające kamienie, zwłaszcza na leśnym rozwidleniu. Czasami można odczytać dawne nazwy miejscowości.
Odwiedzający okolice Olsztyna, jadąc drogą wojewódzką nr 523 w kierunku do Morąga, mają niezwykle rzadką okazję spotkać dwie atrakcje w jednym miejscu. A więc warto zrobić postój w miejscowości Giedajty, a jeśli to uczynimy, najlepiej dokładnie pośrodku wsi, wówczas mamy okazję zobaczyć piękną trzykondygnacyjną, zabytkową kapliczkę z 1877 roku. Gdy obejrzymy ten piękny obiekt, trzeba udać się polną drogą w kierunku lasu; po przejściu około jednego kilometra natrafimy na najprawdziwsze leśne skrzyżowanie z wszystkimi jego elementami. Idąc wspomnianą drogą, najpierw zobaczymy przypominający menhira kamienny drogowskaz. Znajduje się on w narożniku przecinających się traktów; obustronnie wyryte napisy niestety są już nieczytelne i można się tylko domyślić, że mogły kierować podróżnych do Giedajt, Wrzesiny lub Morąga. Dokładnie naprzeciw tego drogowskazu, w drugim narożniku skrzyżowania ukryta jest równie cenna, jak wiekowa przydrożna kapliczka. W tym przypadku nazwanie jej przydrożną jest chyba niezwykle trafnym określeniem. O kapliczce niestety źródła milczą; jest dwupiętrowa, murowana z czerwonej cegły, nieotynkowana. W jej górnej części znajduje się podwójny krucyfiks, w dolnej figura Matki Boskiej. Stojąc tutaj, można wyobrazić sobie dawnych podróżnych, którzy docierając do tego miejsca, do dalszej drogi kierowani byli zarówno drogowskazem wykonanym ręką ludzką, jak i pokrzepiali się tą niezwykłą strawą duchową.
Obecnie czynione są starania, aby wszystkie odnalezione kamienne oznaczenia dawnych traktów komunikacyjnych objęte zostały całkowitą ochroną jako zabytki.