Znajduje się na Rynku Starego Miasta pod nr 15. Jest to pierwsza narożna kamienica otwierająca stronę Kołłątaja. Zbudowana została w XV w miejscu domu z XIV w.
Wiadomo, że w drugiej połowie XVI stulecia należała do Michała Kranicha (stąd jej miano), kupca z Torunia, pod koniec tego wieku będącego burmistrzem Starej Warszawy. Następnymi jej właścicielami byli: Jan Badowski, Wojciech i Jan Grzybowiczowie, Piotr Wemmer oraz Jerzy Jesskin.
Wiadomo także, że w drugiej połowie XVII w. kamienica ta została „przez ogień zrujnowana”. Po owym pożarze pozostały zaledwie: dwie izdebki, dwa „sklepy” (lochy), trzy piwnice i kuchnia. W XVIII w. jej właścicielami była rodzina Grotthoffów, zaś sama kamienica stała się typową czynszówką, którą zamieszkiwało kilkadziesiąt najuboższych rodzin mieszkających w oficynach ciągnących się aż do ulicy Piwnej.
W czasie powstania warszawskiego została całkowicie zburzona. Odbudowano ją w latach 1952-53 wg projektu Andrzeja Węgrzeckiego.
Charakteryzuje się barokowymi sklepieniami na parterze, belkowymi na pierwszym piętrze, ozdobnymi kratami w oknach, bogatą metaloplastyką, stylowymi kinkietami i kandelabrami – we wnętrzu na parterze i pierwszym piętrze. Na narożu znajduje się zegar słoneczny zainstalowany przez cech zegarmistrzów warszawskich, renesansowy, ze złoconym cyferblatem i złoconymi wskazówkami autorstwa mistrza artystycznego blacharstwa Mieczysława Januszkiewicza.