Konstancin zaczął powstawać pod koniec XIX w. na terenach folwarku dóbr oborskich, które podzielił z przeznaczeniem na letnisko hrabia Witold Skórzewski. Ciekawy teren położony nad rzeką Jeziorką szybko przyciągnął bogatych inwestorów z pobliskiej Warszawy. Pierwsze rezydencje zaczęły powstawać jeszcze w końcowych latach dziewiętnastego stulecia. Większość z nich reprezentowała tzw. styl szwajcarski odwołujący się do budownictwa tego alpejskiego kraju. Najciekawsze konstancińskie realizacje tego okresu przypisuje się doskonałemu architektowi Józefowi Piusowi Dziekońskiemu.
Przy ulicy Sienkiewicza, jednej z głównych arterii Konstancina, stoi przypisywana właśnie Dziekońskiemu willa wzniesiona około 1899 r. Reprezentujący szwajcarskie odniesienia piętrowy obiekt wyróżnia się centralnie umieszczoną wieżą oraz dwoma pionami drewnianych balkonów. W pierwszej połowie XX w. mieścił pensjonat „Maryla”. Po zakończeniu II wojny światowej został przejęty przez państwo z przeznaczeniem na mieszkania komunalne. Niestety brak nadzoru konkretnego właściciela doprowadził do znacznych zniszczeń budynku, zmian w jego wyglądzie spowodowanych nieudanymi przeróbkami oraz dewastacji ogrodu.
Budynek pozostaje nadal zamieszkany, ale uratować go może nowy właściciel zainteresowany zachowaniem tego zabytku.