Wybudowana na początku XX wieku kamienica przy dzisiejszej ulicy Adama Mickiewicza, zdecydowanie należy do najokazalszych budynków w tej części miasta. Umiejscowiona została w północnej pierzei ówczesnej Fittigsdorfer-Straße, podobnie jak okolicznej domy została wybudowana przez Ottona Naujacka i wznoszona była także w analogicznym czasie jak sąsiadujące obiekty. Mimo iż od samego początku kamienica miała posiadać znaczne rozmiary, to rozplanowana była zaledwie tylko na trzy bardzo obszerne mieszkania. Dwa pozostałe przewidziano jeszcze w suterenie.
Pod względem budownictwa tamten okres zdominowany był budowaniem pod wynajem dla zamożniejszych mieszkańców Olsztyna, tak samo stało się z ta kamienicą. Wśród przedwojennych mieszkańców można odnaleźć takie nazwiska jak Josef Swoboda czy Zdeněk Nejedlý, wybitni przedstawiciele czeskiej bohemy artystycznej początku pierwszej połowy ubiegłego wieku.
W latach dwudziestych po zakończeniu I wojny światowej znacznie zmniejszono gabaryty mieszkań, zwiększając oczywiście przez to liczbę lokali. Miało to ścisły związek z trudnościami kwaterunkowymi jakie wówczas nastąpiły. Natomiast ostatnia wojna była łaskawa dla tego miejsca i w zasadzie obiekt nie ucierpiał w sposób znaczący, po 1945 roku dom przejął Skarb Państwa przekazując go Gminie Olsztyn.
Przez ostatnie dziesięciolecia budynek pełnił wielorakie funkcje, dziś lokale tej kamienicy są własnością Warmińsko – Mazurskiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego.
Jest to budowla murowana trzykondygnacyjna z użytkowanym poddaszem i podpiwniczona, wystawiono ją na planie litery „L”. Wystawiona w rzędzie innych podobnych obiektów tworzy bardzo zwartą zabudowę ulicy. Najbardziej reprezentacyjną częścią kamienicy to jej frontowa elewacja z wszystkimi konstrukcyjnymi elementami, odświeżona współcześnie wybitnie podkreśla dawny urok.
W roku 1988 budynek wpisano do rejestru zabytków.