Wieś Unieszewo pierwszy raz akt lokacyjny otrzymała w roku 1347, nadany został przez biskupa i kapitułę warmińską. Po zniszczeniach dokonanych w czasie wojny polsko – krzyżackiej zwanej także głodową, w 1416 r. sołtys Lenman otrzymał odnowiony dokument lokacyjny. W 1688 r. wystawiono raz jeszcze taki sam akt lokacji.
Pewnym ciekawym faktem jest powstanie nazwy tej miejscowości. Na początku nazywała się ona oryginalnie Szafałd, później używano w gwarze warmińskiej Szófald i w języku niemieckim Schönfelde. W dniu 22 stycznia 1945 r. żołnierze radzieccy zamordowali proboszcza w pobliskim Bartągu, wskutek tego przez parę miesięcy parafia była bez opieki. Ksiądz prałat Jan Hanowski złożył przyrzeczenie pułkownikowi radzieckiej armii, że jeśli ten zgodzi się na nowego kapłana jego imię przejdzie do historii. Ów pułkownik nazywał się Jurij Unieszew, i dlatego po roku 1945 mamy Unieszewo.
Prócz ciekawej starej zabudowy, we wsi znajduje się pięć kapliczek o interesujących formach architektonicznych i detalu. Natrafimy na nie na kolonii, przy drogach dojazdowych i w samym centrum Unieszewa. Najstarszą a zarazem najprostszą jest kapliczka przy głównej ulicy i w sąsiedztwie starego domostwa, datuje się ją na 1819 r. Wybudowana została na planie kwadratu o gładkich elewacjach, nakryta dwuspadowym dachem. Jedyną jej ozdobą są dwie frontowe i zamknięte łukiem wnęki, wewnątrz różne elementy religijne.
Zdecydowanie najpiękniej wyeksponowaną jest kapliczka z 1867 r. i znajdująca się w pobliżu starej szkoły, ona sama zresztą posiada wyjątkowe walory. Murowana z czerwonej cegły licowej w kształcie wysokiego słupa na planie kwadratu, pięknie otoczona przez cztery lipy. Posiada trzy kondygnacje oraz wysoki cokół, a nad całością dach namiotowy. Wyróżnia ją smukła sylwetka rozczłonkowana przez ceglane gzymsy oraz liczne nisze i blendy, w najwyższej części nadal znajduje się dobrze zachowany dzwonek.
Inna równie interesująca kapliczka ustawiona jest na rozwidleniu dróg do Gietrzwałdu i Sząbruka, wystawiono ją w 1915 r. o czym informuje wyryta w szczycie data. Jest również murowana z czerwonej cegły i o konstrukcji jednokondygnacyjnej na kamiennej podmurówce, cokół dekorowany tynkowanymi płycinami. Kapliczkę w sposób szczególny wyróżniają duże ostrołukowe nisze z figurami wewnątrz, od frontu przyciągająca uwagę figura Piety. Kapliczkę wieńczy wielospadowy wysoki dach zwieńczony kulami w narożach szczytów i krzyżem na środku.
Pozostałe takie obiekty odnajdziemy już poza granicami wsi, przy drodze do Gietrzwałdu i przy polnym trakcie do siedliska. Ta pierwsza to smukła budowla o harmonijnym układzie, z uskokowymi narożnymi przyporami w partii wysokiego cokołu. Kapliczka przy siedlisku jest bardzo skromna, prosta bryła z dwuspadowym dachem i pojedynczą ostrołukowa niszą. Te ostatnie obiekty wzbogacone są podobnymi detalami, są to dekoracyjnie opracowane kute krzyże w zwieńczeniu dachu.