W latach 1767- 1785 w dolinie dolnej Warty prowadzono szeroko zakrojoną akcję melioracyjną. Między Gorzowem (Landsberg) a Kostrzynem (Küstrin) został wówczas usypany wał o wysokości około trzech metrów a na osuszone tereny sprowadzono osadników. Do ich głównych zajęć należała opieka nad wałami i kanałami, czyli konserwacja oraz ewentualna naprawa tych części, które były przypisana konkretnej działce.
Szczególną rolę spełniali tzw. mistrzowie wałowi, którzy odpowiadali za ustalony odcinek wału. Pilnowali, by wał nie zarastał krzakami , likwidowali uszkodzenia wywołane przez zwierzęta, kosili trawę, kontrolowali ruch kołowy po wale oraz tego, by bydło przepędzane było tylko w wyznaczonych do tego miejscach. Funkcja strażnika wałowego istniała także po wojnie, została zlikwidowana dopiero pod koniec lat 80.XX wieku.
Mistrzowie wałowi mieszkali w służbowych domach wybudowanych w pewnym oddaleniu od okolicznych osad, najczęściej na przywałowym terpie. Wśród zabudowań gospodarczych obowiązkowy był magazyn z workami na piasek, kołami ratunkowymi i narzędziami. Często w pobliżu składowali też faszynę i kamienie służące do umacniania wału. Dysponowali także niewielką przystanią i służbową łódką. Jeden z takich XIX w. domów mistrza wałowego zachował się w pobliżu Kołczyna.
Warto wiedzieć:
Terp to sztuczne wzniesienie usypane na osuszanym obszarze, które stanowiło dodatkową ochronę przed powodzią. Materiałem do jego budowy była ziemia pozyskiwana przy kopaniu kanałów. Na terpach stawiano budynki mieszkalne i gospodarcze a doprowadzające do nich drogi (także wyniesione nieco ponad okoliczny teren) nazywano trytwami. Oba słowa pochodzą z jęz. zachodniofryzyjskiego (osadnictwo olenderskie).