Datę powstania miejscowości Giławy (pruska nazwa Gillau) określa się na rok 1407, kiedy to kapituła warmińska założyła i wystawiła akt lokacyjny na wieś o nazwie Sirwithen. Określenie tego miejsca wzięło się od pobliskiego jeziora Serwent, niestety ta lokacja była nieudana i musiano ja ponowić w 1441 r. już jako Giławy. W roku 1479 z powodu konfliktu z biskupem Tungenem podczas tzw. „wojny popiej” Giławy zostały całkowicie zniszczone przez wojska polskie. Wskutek tych faktów wieś musiała być ponownie zasiedlona i uczyniono to w XVI w. przybyszami z Mazowsza.
Pod koniec XIX w. w 1898 r. z inicjatywy ludności pochodzenia polskiego zbudowano tutaj kościół. Konsekracji świątyni ku czci św. Jana Chrzciciela i św. Elżbiety dokonano 29 sierpnia 1903 r. natomiast w 1921 r. biskup Augustyn Hlond erygował w Giławach parafię. Jest to budowla orientowana, halowa, wzniesiona na rzucie prostokąta z wysuniętą do przodu od strony zachodniej potężną wieżą o podstawie kwadratu. Kościół utrzymano w stylu neogotyckim, jest murowany z czerwonej cegły a wieżę i korpus przykryto dwuspadowym dachem krytym dachówką, całość zwieńczona uskokowo-sterczynowymi szczytami ozdobionymi pionowymi i poziomymi blendami.
Jeśli chodzi o wyposażenie świątyni to na uwagę zasługuje ołtarz główny i dwa boczne, ambona oraz konfesjonał. Ołtarze pochodzą z kościoła w Klebarku Wielkim, wraz z organami zostały sprowadzone do Giław na początku XX w. Godny zobaczenia jest także parafialny pobliski cmentarz, bardzo typowy dla tego regionu. Charakterystyczna cechą dla takich nekropolii są inskrypcje nagrobne w języku niemieckim. Można takie odnaleźć jeszcze na pochówkach za lat 60-tych ubiegłego wieku.
Giławy to ogólnie malownicze miejsce, trochę na uboczu i z dala od głównych dróg, zachowało się tu również wiele zabytkowych chałup.